W Pracowni Ceramicznej Słupskiego Ośrodka Kultury wytwarzamy naczynia z wzorami słupskimi. Powstają tutaj toczone na kole i ręcznie malowane misy, talerze, garnki z pałąkiem, dwojaki, kubki. Pełnią one rolę charakterystycznych upominków, które sprzedawane są przede wszystkim podczas letnich imprez organizowanych w naszym mieście (m.in. Jarmarki Gryfitów, Dzień Ryby, Igrzyska Polonijne). Nasze wyroby można nabyć również w samej pracowni przy ul. Wojska Polskiego 10a oraz w słupskiej Cepelii.
Wzory słupskiej ceramiki zostały zrekonstruowane na podstawie oryginalnych XIX-wiecznych odłamków naczyń odnalezionych w latach 50 ubiegłego wieku podczas pogłębiania dorzecza Słupi na wysokości ul. Garncarskiej. W latach 1999-2000 opracowano dokumentację graficzną słupskiego garncarstwa, następnie Karol Necel z Muzeum Ceramiki Kaszubskiej podjął się rekonstrukcji naczyń.
Sto lat temu w Słupsku mieszkało i pracowało podobno 23 garncarzy i zdunów. W słupskich warsztatach powstawały naczynia codziennego użytku: misy, dzbany, garnki z pałąkiem, dwojaki, kubki, cedzaki. Garncarze używali dwóch rodzajów gliny: jasnobeżowej i ceglastej. Ich ceramikę wyróżniało oryginalne zdobnictwo i stosowanie czterech podstawowych kolorów: niebieskiego, zielonego, żółtego i brązowego. Podsuszone naczynia zanurzano w białej polewie w odcieniu różowym, kremowym lub szarym. Na polewy kładziono bezbarwne szkliwo ołowiowe. Ceramikę zdobiono za pomocą gęsiego pióra, pędzla i patyka tlenkami kobaltu, żelaza, manganu i miedzi.
Dominującym ornamentem zdobniczym na naczyniach były stylizowane motywy roślinne: wśród kwiatów rozpoznać można margaretki, tulipany, słoneczniki, dzikie wino, osty i różnorodne pąki. Towarzyszyły im motywy geometryczne - różnego rodzaju linie, kropki, półkola, które najczęściej pojawiały się na brzegach mis i talerzy. Na naczyniach umieszczano także motywy ptaków (bocian, kaczka) oraz ludzi (kominiarz). Nanoszono je za pomocą szablonu.
