Pracownia batiku powstała w Wojewódzkim Ośrodku Kultury w Słupsku w 1989 roku. Z chwilą likwidacji województwa słupskiego została przeniesiona do Słupskiego Ośrodka Kultury. W ciągu tych lat prace dzieci brały udział w wielu konkursach ogólnopolskich i międzynarodowych (Egipt, Hiszpania, Litwa, Czechy, Indonezja, Stany Zjednoczone) zdobywając liczne nagrody.
Na międzynarodowej wystawie pt. „Woskiem malowane. Batik jawajski i polski" 2006 r. znalazło się kilka prac dzieci z Pracowni Batiku Słupskiego Ośrodka Kultury. W katalogu tej wystawy Pani Maria Wrońska-Friend pisze: „Obecnie po wielu latach przerwy, batik wykorzystywany jest w kształceniu plastycznym dzieci i młodzieży, podobnie jak miało to miejsce w latach dwudziestych w pracowni Antoniego Buszka w Warsztatach Krakowskich. Największe sukcesy w tym zakresie odniosła Pracownia Batiku przy Słupskim Ośrodku Kultury prowadzona od 1989 r. przez Marię Hasiec. Wyniki tej pracy są tak znakomite, że aż trzykrotnie batiki jej ucznia prezentowane były na wystawach w głównych miastach Jawy"
W wydawnictwie pt. „Sztuka woskiem pisana – Batik w Indonezji i w Polsce" 2008 Pani Maria Wrońska-Friend ponownie pisze: „Placówką, która najbardziej konsekwentnie propaguje technikę batiku w edukacji plastycznej młodzieży jest bez wątpienia Słupski Ośrodek Kultury i istniejąca tam pracownia batiku prowadzona od 1989 r. przez absolwentkę Wyższej Szkoły Plastycznej w Gdańsku, Marię Hasiec. Batiki wykonywane przez dzieci ze Słupska, które często podejmują tematy indonezyjskie to jedyne powiązanie jakie istnieje między współczesną sztuką polską oraz sztuką Jawy. (W książce znalazła się praca Ewy Lenart „Magiczne Pola Ryżowe" i Pauliny Miecznikowskiej „W tropikalnej Indonezji" )
Pracownia od wielu lat współpracuje z Muzeum Azji i Pacyfiku oraz Ambasadą Republiki Indonezji w Warszawie. W 2003 r. Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej zaprosił Marię Hasiec na obiad wydany na cześć Prezydenta Republiki Indonezji Pani Megawati Soekarnoputri do Pałacu Prezydenckiego w Warszawie.Wiosną 2004 roku pracownia przekazała P. Jolancie Kwaśniewskiej dwie prace dla Centrum Zdrowia Dziecka. Trzecia praca pozostała w Pałacu Prezydenckim. Osobiste listy z podziękowaniem od P. Jolanty weszły w skład dokumentacji Pracowni.
O Pracowni Batiku pisano w publikacjach: "Lhasa - Apso - moja miłość" i "Malarstwo Indonezyjskie" - obie wydane przez Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, oraz "Pracownia - miejsce spotkań ze sztuką" - wydanej przez Narodowe Centrum Kultury.
