Po sukcesie pierwszej edycji „Krótkiej historii polskiego kina” czas na część drugą, której patronować będą twórcy osobni.
Kontynuacja przeglądu zawiera wybitne dzieła stworzone przez reżyserów, którzy nie wpisywali się w wiodące nurty, często stronili od grup twórczych czy formacji artystycznych. Byli swoistymi wolnymi elektronami, których filmy posiadały pewien osobisty sznyt. Były nie do pomylenia z dziełami kogokolwiek innego, autorskie, osobne. Tacy twórcy i twórczynie, często działający na marginesie i podążający własnymi ścieżkami, po latach zyskiwali status wizjonerów. I faktycznie pchali polskie kino na nowe, niezbadane ścieżki. Ich filmy, mimo, że często niedające się prosto zaszufladkować, nieoczywiste i zaskakujące, nadal olśniewają świeżością formy i prawdziwie autorskim wymiarem. W przeglądzie znalazły się zarówno odważne eksperymenty formalne, jak i nieoczywiste filmy gatunkowe. Dzieła kultowe i zapomniane arcydzieła. Ale przede wszystkim filmy, które, także dzięki wspaniałej cyfrowej rekonstrukcji, nadają się idealnie do ponownego odkrycia w kinach.
Tytuły:
1. LUTY - Ostatni dzień lata, reż. Tadeusz Konwicki 1958
2. MARZEC - Nóż w wodzie, reż. Roman Polański 1962
3. KWIECIEŃ - Ręce do góry, reż. Jerzy Skolimowski 1967
4. MAJ - Słońce wschodzi raz na dzień, reż. Henryk Kluba 1967
5. CZERWIEC - Trzecia część nocy, reż. Andrzej Żuławski 1971
6. LIPIEC - Na wylot, reż. Grzegorz Królikiewicz, 1972
7. SIERPIEŃ - Rejs, reż. Marek Piwowski, 1970
8. WRZESIEŃ - Konopielka, reż. Witold Leszczyński 1982
9. PAŹDZIERNIK - Krzyk, reż. Barbara Sass 1983
10. LISTOPAD - O-bi O-ba. Koniec cywilizacji, reż. Piotr Szulkin 1984
Organizator przeglądu: Stowarzyszenie Kin Studyjnych
Kurator przeglądu: Tomasz Kolankiewicz
Partnerzy: WFDiF, DI Factory
Przegląd współfinansowany ze środków Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej
bilety w cenie: 10,00 zł
dostępne w kasie kina oraz on-line
film z napisami w języku angielskim
seans rozpocznie prelekcja wideo kuratora przeglądu, filmoznawcy Tomasza Kolankiewicza
17 lutego, godzina 16.30
OSTATNI DZIEŃ LATA
Polska 1958, 59 min
reżyseria: Tadeusz Konwicki
scenariusz: Tadeusz Konwicki
zdjęcia: Jan Laskowski
obsada: Irena Laskowska, Jan Machulski
Ona i on spotykają się na nadmorskiej plaży. Kobieta jest dojrzalsza, ale zarazem ostrożniejsza. To jej ostatni dzień nad morzem. Mężczyzna jest młody, wrażliwy, szuka jej bliskości. Ona mocno stąpa po ziemi, on wydaje się nie z tego świata. Przelatujące nad nimi odrzutowce przypominają grozę wojny. Na plaży nie ma nikogo. Bohaterowie w ciągu sześciu godzin przybliżają się do siebie i oddalają, co mistrzowsko podkreśla kompozycja ujęć i proporcje sylwetek w kadrach.
Historia, której nie da się opowiedzieć, bo cała jest nastrojem zapisanym w ruchomych obrazach. Debiut Tadeusza Konwickiego, pisarza, był pierwszym polskim filmem nowofalowym, powstałym równolegle do francuskiej Nouvelle Vague. Konwicki jako kierownik literacki Zespołu Filmowego KADR zdobył się na eksperyment na marginesie swoich obowiązków, z minimalną ekipą i mikrobudżetem. Zaangażował rodzinę Laskowskich: Jana - operatora, Jerzego - kierownika produkcji, Irenę - aktorkę, a nawet ich matkę. Muzykę podał Adam Pawlikowski, aktor meloman, pamiętny Andrzej z „Popiołu i diamentu”. Reżyser osiągnął tak ciekawe rezultaty, że kontynuował karierę filmową w wybitnej formie kina autorskiego. Film zdobył Grand Prix na festiwalu filmów eksperymentalnych w Wenecji i na EXPO ’58 w Brukseli.
Pokaz w ramach cyklu „Krótka historia polskiego kina część II: twórcy osobni” organizowanego przez Stowarzyszenie Kin Studyjnych we współpracy z WFDiF i DI Factory, przy wsparciu Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.
