Z okazji przypadającej w 2025 roku 100. rocznicy urodzin Wojciecha Jerzego Hasa wraz ze Stowarzyszeniem Kin Studyjnych zapraszamy na wyjątkowy przegląd filmów reżysera zatytułowany HAS. KRONIKI WYOBRAŹNI.
Przegląd stwarza widzom niepowtarzalną okazję do przypomnienia sobie, a niekiedy do odkrycia na wielkim ekranie twórczości tego jednego z najwybitniejszych polskich reżyserów. Wypełnione alegoriami, surrealistycznymi obrazami i psychologicznymi portretami dzieła, zmuszają do refleksji nad kondycją człowieka i jego miejscem w świecie. Nieustająco zachwycają, inspirują i fascynują. A idealnym miejscem dla tych „kronik wyobraźni” jest kino studyjne.
W ramach wydarzenia zaprezentujemy siedem tytułów, które na naszym ekranie będą się pojawiać raz w miesiącu, od kwietnia do października. Wszystkie filmy wyświetlone zostaną w wersjach odrestaurowanych cyfrowo, z pięciominutową wideo prelekcją oraz z angielskimi napisami. Jednocześnie informujemy, że do części z nich została przygotowana również audiodeskrypcja, z której osoby ze szczególnymi potrzebami w obszarze wzroku mogą skorzystać z pomocą aplikacji Kino Dostępne (zakładka festiwale), na swoim telefonie.
Bilety na pojedyncze pokazy kosztują 14 zł i można nabyć w kasie kina, a także online w systemie Ekobilet.
Harmonogram pokazów:
Pętla, 1957, 96 min /kwiecień/
Jeden dzień z życia Kuby, intelektualisty-alkoholika. O osiemnastej ma pójść z narzeczoną Krystyną do lekarza po pigułki, które, jak próbuje wierzyć, pozwolą mu otworzyć nowy, trzeźwy rozdział. Telefony od znajomych nie pozwalają jednak spokojnie doczekać w domu czasu wizyty. Kuba wychodzi na miasto, a wędrówka po nim uświadomi mu, że jego życia nie da się zacząć na nowo…
Pożegnania, 1958, 97 min /maj/
Wiosna 1939 roku. Maturzysta Paweł, chłopak z dobrego domu, w ramach antymieszczańskiego, młodzieńczego buntu spędza wieczór w nocnym lokalu. Z poznaną tam fordanserką Lidką jadą potem do Podkowy Leśnej. W pensjonacie „Quo vadis” między młodymi zdaje się rodzić uczucie, przerwane jednak interwencją ojca Pawła, a wkrótce i wojną. Kilka lat później, już po powstaniu warszawskim, los zetknie ich znowu…
Wspólny pokój, 1959, 92 min /czerwiec/
Międzywojenna Warszawa. Młody poeta, Lucjan Salis po powrocie z Zakopanego, gdzie leczył gruźlicę, wprowadza się do sublokatorskiego pokoju. Chce wierzyć, że wyzdrowieje i będzie pisał. Pozostali lokatorzy – literat Stukonis, student prawa Bednarczyk – oraz zaprzyjaźniony z nimi ekscentryczny „Dziadzia”, artysta życia, podobnie niespełnieni, funkcjonujący na marginesie rzeczywistości, także żyją iluzjami.
Jak być kochaną, 1962, 101 min /lipiec/
Podczas podróży lotniczej aktorka Felicja wspomina czasy II wojny światowej. Zakochana w koledze z teatru, Wiktorze Rawiczu, ukrywała go przez niemal całą okupację, ciążył na nim bowiem wyrok śmierci z uwagi na podejrzenie o zabójstwo volksdeutscha Petersa. By uratować ukochanego, Felicja znosi liczne poniżenia, przemoc, gwałt. Liczy jednak, że Rawicz odwzajemni jej uczucie. Gdy kończy się wojna, bohaterka przeżyje kolejne dramatyczne rozczarowania.
Rękopis znaleziony w Saragossie, 1964, 182 min /sierpień/
Jeden z najbardziej niezwykłych polskich filmów kostiumowych. Przedziwne perypetie Alfonsa van Wordena podczas jego podróży do Madrytu, gdzie ma objąć służbę w gwardii walońskiej, są okazją do opowiadania – przez spotykane przez niego postaci – kolejnych intrygujących historii. Bohater kilkakrotnie w zagadkowy sposób powraca do punktu wyjścia – tajemniczej karczmy i jej upiornego otoczenia, by ponownie wyruszać w znane mu czasy i przestrzenie, jednak za każdym razem wypełnione innymi postaciami i widziane z innej perspektywy.
Lalka, 1968, 151 min /wrzesień/
Film nie należy do wiernych adaptacji jednej z najznakomitszych powieści polskiej literatury, lecz stanowi swobodną kreację w oparciu o jej wątki. Reżyser uwypuklił osobisty dramat Wokulskiego, wpisany w obyczajową mozaikę Warszawy końca XIX wieku. Cechą postaci Wokulskiego jest wewnętrzne rozdarcie spowodowane nieodwzajemnioną miłością do Izabeli Łęckiej, nieszczęściem zaś – jego nazbyt romantyczna postawa i nieporadność samotnika zagubionego w snobistycznym, groteskowym społeczeństwie, którego życie Has maluje w iście turpistycznych obrazach.
Sanatorium pod klepsydrą, 1973, 124 min /październik/
Wojciech J. Has, adaptując opowiadania Schulza, zdołał nie tylko podołać karkołomnemu zadaniu przełożenia na język filmu specyficznej poetyki prozy pisarza, ale także stworzył dzieło na wskroś oryginalne, znakomicie oddające atmosferę i klimat tej niezwykłej literatury.
W surrealistycznej scenerii dokonujemy wraz z bohaterem próby powrotu w świat dzieciństwa – do małego miasteczka, gdzieś na wschodnich kresach. Ten niezwykły świat wypełniają zjawy i majaki, ożywają figury woskowe z panopticum, pojawiają się postacie historyczne i zmaterializowane fantomy wyobraźni bohatera. Ta fantastyczna autobiografia napisana prozą, ale zawierająca pierwiastek najczystszej poezji, znalazła w wizji Hasa godny i prawdziwie oryginalny odpowiednik.
Organizator: Stowarzyszenie Kin Studyjnych
Partner główny: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych
Partnerzy: Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny, 35mm.online, Mojeekino
Finansowanie projektu: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Patronat medialny: RMF Classic, Miesięcznik KINO, Pełna Sala
Projekt graficzny plakatu: Ewelina Gąska
Zwiastun: Ivan Krupenikov
