50 lat Teatru Rondo (1972 - 2022)

Szczegóły

W roku 1972 Antoni Franczak, nawiązując do powstałego w 1966 roku z inicjatywy Andrzeja Golińskiego teatru, rozpoczął pracę z zespołem w składzie: Krystyna Trojanowska, Jerzy Karnicki, Ryszard Hetnarowicz, Zenon Czapski i Maciej Fiderer. I tak powstała premiera "Tu kolumbowe miałem stanowisko..." wg C. K. Norwida. 

Ośrodek teatralny RONDO przez lata funkcjonowania wyrobił sobie nie tylko renomę miejsca, w którym pokazuje się spektakle dobrej jakości, proponuje się pracę z instruktorami, którzy są cenionymi fachowcami w całej Polsce, organizuje się konkursy, festiwale i przeglądy, które oceniane są bardzo dobrze przez uczestników, ale również zyskał miano "magicznego miejsca", a to świadczy niezbicie o jego wyjątkowej atmosferze.

"Odbitka" - film przygotowany przez Ludomira Franczaka

W 2022 roku mija równo 50 lat od premiery spektaklu "Tu kolumbowe miałem stanowisko...", w związku z czym zainicjowaliśmy cykl wieczorów upamiętniających 50 lat działalności dzisiejszego Ośrodka Teatralnego Rondo, mieszczącego się w dawnej kaplicy ewangelicko-augsburskiej przy ul. Mieczysława Niedziałkowskiego 5a.

Szczegółową historię powstania Teatru Rondo i jego późniejszej działalności znaleźć można w książce autorstwa Wiolety Komar pt. "23 przypadki sceniczne: teatr jednego aktora w dorobku Teatru "Rondo" w Słupsku, w latach 1972-2000", dostępnej w zasobach Bałtyckiej Biblioteki Cyfrowej pod adresem:

https://www.bibliotekacyfrowa.eu/dlibra/publication/74220/edition/67098

Wieczór 1 - FRANCZAK

FRANCZAK A2 ver2 kopiaRONDO. 50 lat. Wieczór 1 - FRANCZAK

9 kwietnia, godz. 19:00

Spotkanie rozpoczęło się prezentacją projektu inderdyscyplinarnego Ludomira Franczaka pt. "GUTTA", poświęconego osobie "Amazonki Gutty", kobiety z ludu Yoruba, występującej z grupą "Amazonek z Dahomeju", która we wrześniu 1892 roku przybyła do Pragi. Projekt prezentowany był w formie performance'u, spaceru dźwiękowego w przestrzeni Pragi, eseju oraz interwencji w przestrzeni Muzeum Człowieka.
 
fot. Krzysztof Przewoźny
 
Następnie w sali widowiskowej Ronda rozpoczęło się spotkanie z Antonim Franczakiem, który w rozmowie z Ryszardem Hetnarowiczem opowiedział o początkach działalności Ronda, przywołał wiele wspomnień i porozmawiał z publicznością.

 

Antoni Franczak – instruktor teatralny, dyrektor Słupskiego Ośrodka Kultury w latach 1990-2011. W 1972 roku reaktywował Teatr Rondo. Wyreżyserowane przez niego spektakle oraz monodramy zdobywały liczne nagrody na ogólnopolskich i międzynarodowych festiwalach. Zapoczątkował Scenę Monodramu w Słupsku, a jego spektakle zostały wysoko ocenione na ogólnopolskich imprezach. Recenzenci OSATJA ogłosili w roku 1973 Słupsk stolicą polskiego monodramu. Dzięki niemu Teatr Rondo zyskał stałą siedzibę w posakralnym obiekcie przy ul. Niedziałkowskiego.

Antoni Franczak był animatorem, scenarzystą i reżyserem widowisk plenerowych Teatru Rondo. Dwukrotnie organizował na zlecenie Federacji Teatrów Nieprofesjonalnych z Kopenhagi – Międzynarodowe Warsztaty Widowisk Plenerowych, w których uczestniczyli ludzie z całego świata (Indie, Izrael, Kraje Skandynawskie, Wielka Brytania). Po warsztatach został zaproszony jako mistrz do prowadzenia zajęć dla studentów w Szkole Teatralnej w Oslo (1994). Pod jego kierownictwem w placówce odbywały się najważniejsze w kraju imprezy recytatorskie i teatralne. Kiedyś Słupskie Tygodnie Teatralne, następnie Festiwale „Totus Mundus...”, Międzynarodowe Warsztaty Widowisk Plenerowych, teraz Finał Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego, Konkurs Interpretacji Dzieł S.I. Witkeiwicza „Witkacy pod strzechy”, Słupski Festiwal Monodramów „Sam na scenie”, przeglądy małych form teatralnych, koncerty, festiwale jazz’owe, przeglądy i imprezy przybliżające kulturę mniejszości narodowych i wyznaniowych. Od 2011 roku jest na emeryturze, ale wciąż wspiera swoich byłych pracowników radą i doświadczeniem.

fot. Krzysztof Przewoźny

RELACJA ZE SPOTKANIA W TELEWIZJI KANAŁ 6 (kliknij w obrazek, by przejść na stronę)

Franczak

Wieczór 2 - KARNIŁO

02. KARNIŁO A2 kopiaRONDO. 50 lat. Wieczór 2 - KARNIŁO

23 kwietnia, godz. 18:00

W sobotni wieczór, 23 kwietnia, Ośrodek teatralny RONDO gościł Jerzego Karnickiego, który oprócz obchodzonych tego dnia imienin świętował jubileusz 50-lecia pracy scenicznej. W wypełnionej po brzegi przyjaciółmi i wielbicielami popularnego słupskiego aktora sali można było wysłuchać ciekawych wspomnień i anegdot, a także kilku piosenek w wykonaniu Pana Jerzego. Nie mogło również zabraknąć imieninowo-jubileuszowego tortu. W trakcie spotkania wręczono również nagrodę laureatom eliminacji powiatowych 67. Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego, które tego samego dnia odbywały się w Rondzie.

fot. Konrad Janicki

Jerzy Karnicki – instruktor teatralny, aktor. Swoją przygodę z teatrem rozpoczął w Klubie „Pod Rybką” w Słupsku, od tamtej pory jest związany z teatrem. W 1972 roku nawiązał współpracę z Antonim Franczakiem w Teatrze Rondo, by później zdobyć nagrodę na festiwalu OSTJA za spektakl „Satyr albo Dziki mąż” wg poematu J. Kochanowskiego i otrzymać zaproszenie na Festiwal  Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu. W Teatrze Rondo brał udział w wielu spektaklach m.in. „Tu kolumbowe miałem stanowisko…” wg Norwida, „Rzecz o wolności albo przebrana cnota” wg Jewtuszenki, „Paroksyzm powrotu” wg Chorążuka, „Chleb” oraz w widowiskach plenerowych „Kalendarz Polski”, „Sztandary i  znaki”, „Don Kichot polski”.

Jerzy Karnicki reżyserował spektakle, które otrzymywały wysokie oceny na międzynarodowych festiwalach w Portugalii (dziewięć razy), Francji, Włoszech, Czechach, Danii. Jego spektakle mogli obejrzeć także widzowie z Węgier, Rosji, Ukrainy.
Po zdobyciu dużego doświadczenia teatralnego Jerzy Karnicki sam prowadził warsztaty teatralne w kraju i zagranicą (Portugalia, Włochy, Dania). Reżyserował nie tylko spektakle na scenie amatorskiej i profesjonalnej, ale również duże widowiska plenerowe. W 1981 roku uzyskał dyplom aktora dramatycznego, związał się z Teatrem Dramatycznym w Słupsku. Otrzymał wiele wyróżnień i nagród, w 2005 roku Prezydent Miasta Słupska przyznał mu nagrodę II stopnia.

MATERIAŁY O JERZYM KARNICKIM W TELEWIZJI KANAŁ 6 (kliknij w obrazek, by przejść na stronę)

Karnicki

Karniło

Wieczór 3 - NATALIA

03. SIKORA A2 kopiaRONDO. 50 lat. Wieczór 3 - NATALIA

7 maja, godz. 19:00

Trzeci wieczór jubileuszowy poświęcony był Natalii Sikorze, która przyjechała do Ronda z koncertem pt. "Kawałki Serca". Natalia już jako 13-latka rozpoczęła przygodę z teatrem w Rondzie, gdzie przez lata pracowała pod czujnym okiem Jolanty Krawczykiewicz. Wraz z reżyserem Stanisławem Miedziewskim stworzyła niezapomnianą kreację aktorską w monodramie "Elegia Kresu", w którym wcieliła się w postać rosyjskiej poetki Mariny Cwietajewej, przez większość swego życia cierpiącej z powodu samotności i braku zrozumienia.

Swój występ artystka rozpoczęła od fragmentu z tekstu Witkacego, którym wygrała 50. Ogólnopolski Konkurs Recytatorski w 2005 roku. W tym samym roku, będąc jeszcze licealistką, wygrała XXVI Przegląd Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Pojawiła się też „Szewska kotka”, pochodząca z dramatu ,,Szewcy” Witkacego. Piosenkarka śpiewała również do takich tekstów, jak „Wersety panteisty”, „Kamyk” oraz „Testament” Zbigniewa Herberta. Wykonała również utwór Czesława Niemena „Nim przyjdzie wiosna” do tekstu Jarosława Iwaszkiewicza.

fot. Konrad Janicki

Natalia Sikora – wygrała kilkadziesiąt konkursów i przeglądów aktorskich i wokalnych. Jest laureatką m.in. Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego, Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Francuskiej w Lubinie, Festiwalu im. Anny Jantar we Wrześni, Festiwalu im. Anny German w Zielonej Górze oraz konkursów poetyckich w Aleksandrowie Kujawskim czy Legnicy. Jej charyzmatyczny głos potrafi zabrać nas w poruszającą podróż muzycznych nastrojów.

Miłości do teatru towarzyszyła równie silna pasja do muzyki, którą realizowała w ówczesnym Młodzieżowym Centrum Kultury w latach 2000-2005. Dołączyła do zespołu Magmen, w którym śpiewała repertuar bluesowo-rockowy. Współpracowała z pianistą i kompozytorem Pawłem Lucewiczem, zaś od 2007 roku zaczęła współpracę z pianistą i kompozytorem Piotrem Proniukiem. Swoim brawurowym wykonaniem piosenki Janis Joplin "Cry Baby" wywalczyła zwycięstwo w drugiej edycji programu "The Voice of Poland" w 2013 roku.

W trwającym ponad kwadrans fragmencie koncertu usłyszycie następujące utwory:

"Szewska Kotka" (Witkacy/Lucewicz)
"Z nigdy do nigdy" (Venclova/Lucewicz)
oraz "Testament" (Herbert/Hadrian Tabecki)

Wideo: Paweł Sadowski

MATERIAŁY O KONCERCIE NATALII SIKORY W TELEWIZJI KANAŁ 6 (kliknij w obrazek, by przejść na stronę)

Natalia

Wieczór 4 - BORTKIEWICZ

04. BORTKIEWICZ A2RONDO. 50 lat. Wieczór 4 - BORTKIEWICZ

28 maja, godz. 18:00

28 maja do Ośrodka Teatralnego RONDO powrócił Marcin Bortkiewicz. Widzowie mogli zobaczyć wyreżyserowany przez Marcina spektakl "Trelemorele" w wykonaniu Stowarzyszenia Artystycznego Teatr Ecce Homo, oraz posłuchać rozmowy, którą z pochodzącym ze Słupska reżyserem poprowadziła jego koleżanka ze szkolnej ławy, a obecnie dziennikarka Radia Gdańsk, Joanna Merecka-Łotysz.

fot. Konrad Janicki

Marcin Bortkiewicz - absolwent polonistyki Uniwersytetu Gdańskiego oraz Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy, reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta i dramaturg, aktor. Wielokrotnie nagradzany w Polsce i zagranicą aktor-monodramista oraz reżyser, swoje pierwsze sceniczne kroki stawiał w słupskim Teatrze Rondo. Wyreżyserował m.in. filmy: „Portret z pamięci” z kreacją Ireny Jun (2011) oraz „Noc Walpurgi” (2015). Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Spektakl „Trelemorele” w reżyserii Marcina Bortkiewicza wpisał się w obchody Roku Tadeusza Różewicza. Jest swobodną wariacją na temat tekstu urodzonego 101 lat temu pisarza.
Swoje wyraźne, choć korespondujące z różewiczowskim absurdem „trzy grosze” dodał tu Bortkiewicz, który tekst traktujący o zalewie telewizyjnej papki, przeniósł w realia teatralne, nie stroniąc przy tym od autoironii (...). 
Bortkiewicz jeszcze raz udowodnił, że jego domeną w teatrze jest praca kolektywna, dająca aktorom możliwość wszechstronnego rozwoju – od partii choreograficznych aż po wokalne. Dzięki takiemu podejściu wszyscy młodzi wykonawcy wypadli świetnie, bardzo dobrze podając niełatwy tekst i z wyczuciem balansując na granicy groteski.
Luiza Buras-Sokół

MATERIAŁ O WIECZORZE MARCINA BORTKIEWICZA W TELEWIZJI KANAŁ 6 (kliknij w obrazek, by przejść na stronę)

Trelemorele

Wieczór 5 - OBECNOŚĆ

05. OBECNOŚĆ A2RONDO. 50 lat. Wieczór 5 - OBECNOŚĆ

9 czerwca, godz. 18:00

Piąty wieczór jubileuszowy poświęcony był osobie Kazimierza Jałowczyka i jego fizycznej oraz duchowej obecności w Rondzie na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Chcąc uczcić pamięć zmarłego w 2021 roku artysty, w Ośrodku Teatralnym RONDO otwarto dwie wystawy - „Zbiór imaginacyjnych portretów” w sali wystawowej i wystawę plakatów teatralnych w foyer. 

fot. Konrad Janicki

„Obecność”
Pisanie o obecności Kazimierza w Rondzie - teatrze, budynku i ludziach jest o tyle trudne, że oczywiste. Kaziu był z Rondem od zawsze. W roku 1982, kiedy rozpoczęły się prace adaptacyjne w kaplicy ewangelicko-augsburskiej, „z pomocą artysty plastyka Kazimierza Jałowczyka, przystąpiono do żmudnego przemieniania wnętrz byłej świątyni na nowocześnie urządzony i wyposażony ośrodek teatralny (…)” .
W miejscu, wtedy zwanym „kościółkiem”, na skośnych ścianach znalazły się dwie prace Kazimierza: „dzień” w garderobie, „noc” w małym foyer. Po rozbudowie OT Rondo, w dolnym holu jest jego praca „W DZIEŃ I W NOCY”. Praca-zagadka, z ukrytym napisem pokazującym jedną ze ścieżek poszukiwań twórczych - jak zwyczajne litery czy cyfry ukryte w rysunku nabierają nowych znaczeń i są wyzwaniem dla oglądającego. Trzeba odczytać napis i trzeba odnaleźć zamkniętą w nim historię.
A historia Ronda nierozerwalnie łączy się z obecnością Kazimierza.
 
MATERIAŁ O KAZIMIERZU JAŁOWCZYKU W TELEWIZJI KANAŁ 6 (kliknij w obrazek, by przejść na stronę)
jalowczyk

Wieczór 6 - WYZNANIA MIEDZIEWSKIEGO

06. WYZNANIA MIEDZIEWSKIEGO A2RONDO. 50 lat. Wieczór 6 - WYZNANIA Miedziewskiego

17 czerwca, godz. 20:30

Szósty wieczór jubileuszowy poświęcony był osobie Stanisława Miedziewskiego i odbył się w trakcie 19. Sam na scenie - Finału Turnieju Teatrów Jednego Aktora. Spotkanie z reżyserem poprzedziła prezentacja jego ostatniego monodramu pt. "Wyznania" z brawurową kreacją Grzegorza Piekarskiego.

fot. Konrad Janicki, Krzysztof Przewoźny i Grzegorz Boroszko

Stanisław Miedziewski – instruktor teatralny. Studia reyżyserskie PWSTiF w Łodzi. Przez kilka sezonów związany był z Teatrem im. W. Horzycy w Toruniu, gdzie współpracował z Markiem Okopińskim. Odbył staż w Teatrze B. Brechta w Berliner Ensamble. Prowadził warsztaty teatralne w Art Centre w Cambridge, Francji, Rosji i Danii.

W 1976 roku wspólnie z Antonim Franczakiem aktywował w Słupsku istniejący wcześniej Teatr Rondo gdzie pracuje do dziś. Do jego największych zasług należy powołanie Słupskiej Sceny Monodramu, gdzie pracował m. in. z Wioletą, Komar, Marcinem Bortkiewiczem, Caryl Swift, Mieczysławem Giedrojciem i Natalią Sikorą. Jego aktorzy są zapraszani na festiwale o randze ogólnopolskiej i międzynarodowej w kraju oraz na Festiwale Teatralne między innymi w Rumunii, Czechach, Słowacji, Mołdawii, Rosji, Turcji, Ukrainie i USA.

Jest również animatorem i reżyserem wieczorów ekscentrycznych w rocznicę urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza. Przedsięwzięcie te gromadzą na scenie aktorów zawodowych, młodzież, ludzi różnych profesji dla których teatr jest pasją.

Organizował spotkania z teatrem dla młodzieży gimnazjalnej, licealnej i studentów, „lekcje teatralne" połączone są z prezentacjami monodramów i wykładem teatralno-literackim na temat autora tekstu i rozwiązań teatralnych w spektaklu. Jego recenzje z przedstawień Teatru Dramatycznego, a później Nowego Teatru zamieszczane były na łamach lokalnych mediów np. „Głosu Pomorza" i „Zbliżeń". Pisze także artykuły do książek o tematyce edukacyjnej dzieląc się w nich swoimi doświadczeniami i wiedzą.

"Wyznania" - monodram w wykonaniu Grzegorza Piekarskiego w reżyserii Stanisława Otto Miedziewskiego.

„Jeansy, koszula w kratę, czapka z daszkiem, rower, gitara, młody, NOWOCZESNY KAPŁAN”, który zadaje pytanie Bogu „… dlaczego mnie powołałeś, przecież wiedziałeś, że nie wytrzymam”.
Nasz teatr wtrąca się w problem egzystencjalnego konfliktu między przestrzenią ducha i ucieleśnieniem natury ludzkiej a „OPRESJĄ TRADYCJI”. Owa opowieść „a Bóg lubi opowieści” jest zwierciadłem, w którym każdy może rozpoznać los bliźniego ….albo „rzucić kamieniem”. 

MATERIAŁ O WIECZORZE STANISŁAWA MIEDZIEWSKIEGO W TELEWIZJI KANAŁ 6 (kliknij w obrazek, by przejść na stronę)

miedziewski

Wieczór 7 - KRÓLIK Z KAPELUSZA

07. Hetnarowicz A2 3RONDO. 50 lat. Wieczór 7 - KRÓLIK Z KAPELUSZA

10 września, godz. 18:00

Gościem siódmego wieczoru, zatytułowanego „Królik z kapelusza”, był Ryszard Hetnarowicz, pisarz i dziennikarz, a także aktor, który przed 50 laty znajdował się w obsadzie pierwszych spektakli Teatru Rondo. Publiczność mogła m.in. zobaczyć fragmenty monodramu Antoniego Franczaka i Ryszarda Hetnarowicza pt. „Na film ten ocalało 2 miliony widzów” z 1972 roku.

Wydarzeniu towarzyszyła wyjątkowa oprawa muzyczna na żywo, którą zapewnili m.in. Old Boy Boogie, Punch of Law oraz Pawiłojć Trio+

fot. Grzegorz Boroszko

Wieczór 8 - ...POD STRZECHY

RONDO. 50 lat. Wieczór 8 - ...POD STRZECHY

15 września, godz. 19:00

Ósmy wieczór jubileuszowy poświęcony był Międzynarodowemu Konkursowi Interpretacji Dzieł Stanisława Ignacego Witkiewicza WITKACY POD STRZECHY. O idei stojącej za konkursem, jego pomysłodawcach i początkach rozmawiali m.in. Stanisław Miedziewski, Katarzyna Sygitowicz-Sierosławska, Jolanta Krawczykiewicz, Michał Studziński i Aleksandra Karnicka.

fot. Konrad Janicki, Krzysztof Przewoźny i Grzegorz Boroszko

„Witkacy pod strzechy" to jedyny w Polsce konkurs inspirujący do interpretacji złożonej twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza. Uczczenie rocznicy śmierci artysty jest pretekstem do rozwijania kreatywności i zainteresowań uczestników ruchu teatralnego, fotografów, malarzy, tancerzy oraz wielu innych. Konkurs nie objęty żadnym schematem, daje możliwość zaprezentowania własnej twórczości w różnorodnej formie. Celem konkursu jest nagrodzenie najciekawszych poszukiwań w głąb twórczości myśliciela, malarza, dramaturga, pisarza oraz fotografa – Witkacego.

Kierując się prostymi aczkolwiek prawdziwymi słowami Witkacego „Gdzie jest człowiek, tam jest i sztuka" pozostawiamy twórcom dużą dowolność prezentacji. Konkurs nie ma żadnych ograniczeń co do formy wystąpienia, mogą być to recytacja, monodram, wywiedzione ze słowa, teksty śpiewane, instalacje plastyczne, fotografia oraz wszelkie inne dzieła oraz wszystkie odmiany nurtów: zawraca-kontrafaudyzm, neo-pseudo-kretynizm, fiktobydlęcyzm i co ślina-do-gęby-przyniesizm.

Wieczór 9 - TEATR TAŃCA I RUCHU ROZBARK

09. Rozbark A2RONDO. 50 lat. Wieczór 9 - TEATR TAŃCA I RUCHU ROZBARK

14 października, godz. 19:00

Gośćmi specjalnymi dziewiątego wieczoru jubileuszowego byli Teatr Tańca i Ruchu Rozbark z Bytomia oraz jego dyrektorka, Anna Piotrowska, dla której ten wieczór był sentymentalnym powrotem do miejsca, w którym zaczynała swoją przygodę z tańcem.

fot. Krzysztof Przewoźny

Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK, jak sama nazwa mówi, spaja w sobie pięć ważnych elementów – łączy i przenika dziedziny teatru, tańca, i ruchu, będąc instytucją miasta Bytomia, mieszczącą się w dzielnicy Rozbark.
Misją teatru jest przybliżać widzom sztukę tańca poprzez różne formy od festiwali i rezydencji, po programy edukacyjne i społeczne, mające za zadanie animować głównie środowisko lokalne, tworząc jednocześnie jedno z ważniejszych miejsc na tanecznej mapie Polski.
ROZBARK tworzy i propaguje sztukę tańca współczesnego, wzbogacanego o różne formy teatralne i ruchowe.

Jest również animatorem i reżyserem wieczorów ekscentrycznych w rocznicę urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza. Przedsięwzięcie te gromadzą na scenie aktorów zawodowych, młodzież, ludzi różnych profesji dla których teatr jest pasją.

Organizował spotkania z teatrem dla młodzieży gimnazjalnej, licealnej i studentów, „lekcje teatralne" połączone są z prezentacjami monodramów i wykładem teatralno-literackim na temat autora tekstu i rozwiązań teatralnych w spektaklu. Jego recenzje z przedstawień Teatru Dramatycznego, a później Nowego Teatru zamieszczane były na łamach lokalnych mediów np. „Głosu Pomorza" i „Zbliżeń". Pisze także artykuły do książek o tematyce edukacyjnej dzieląc się w nich swoimi doświadczeniami i wiedzą.

dr Anna Piotrowska - doktor w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie rytmiki i tańca, choreografka, reżyserka, nauczycielka tańca współczesnego, tancerka. Fundatorka i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca „eferte”, oraz założycielka „mufmi” w Warszawie. Stypendystka British Council Awards, Young Polish Arts Entrepreneur. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych. Od 1996 r. stworzyła ponad 120 autorskich choreografii i przedstawień.

Od 2020 r. dyrektorka Teatru Rozbark. Obecnie prodziekan i wykładowca Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie.

Współpracowała m.in. ze Śląskim Teatrem Tańca w latach jego działalności, Polskim Teatrem Tańca w Poznaniu, Wrocławskim Teatrem Pantomimy im. H. Tomaszewskiego. Jest autorką choreografii i ruchu scenicznego w wielu spektaklach tanecznych, dramatycznych i w produkcjach autorskich.

Wieczór 10 - SCENA MONODRAMU TEATRU RONDO

50 lat Ronda od przodu i od tyłu A2 1RONDO. 50 lat. Wieczór 10 - SCENA MONODRAMU TEATRU RONDO - "Od przodu i od tyłu" wersja reżyserska

21 października, godz. 19:00

Dziesiąty i jedenasty wieczór poświęcono Scenie Monodramu Teatru Rondo i osobie Stanisława Miedziewskiego. W piątek, 21 października przedstawiliśmy wyreżyserowany przez Mistrza monodram Mateusza Nowaka pt. "Od przodu i od tyłu". 

Grany od 2013 spektakl, dziś nabiera bolesnej aktualności. 

Teatralna biografia Juliana Ursyna Niemcewicza, polskiego poety, uczestnika Sejmu Czteroletniego, świadka uchwalenia Konstytucji 3 Maja i Targowicy. Tragikomiczny maraton przez drugą połowę XVIII wieku w Polsce. Makabryczny i groteskowy portret naszych przywar, słabości, uciech, ambicji i żądz. Czy historia jest nauczycielką życia? Przez siłę oddziaływania ten spektakl to zaproszenie do dyskusji. Przedstawienie grane i nagradzane w 19 krajach na 4 kontynentach!

fot. Konrad Janicki

Wieczór 11 - SCENA MONODRAMU TEATRU RONDO

50 lat Ronda DIVA A2 ver2 1RONDO. 50 lat. Wieczór 11 - SCENA MONODRAMU TEATRU RONDO - "Diva"

22 października, godz. 19:00

Dziesiąty i jedenasty wieczór poświęcono Scenie Monodramu Teatru Rondo i osobie Stanisława Miedziewskiego. W sobotę, 22 października przedstawiliśmy wyreżyserowany przez Mistrza monodram Wiolety Komar pt. "Diva".

Nora Sedler, „primadonna assoluta” światowych scen operowych. Jesienią 1941 roku zostaje deportowana do Litzmannstadt Getto (Łódź). Przybywa w transporcie wraz z dużą grupą żydowskich artystów z Europy Zachodniej. 

Uniknęła zagłady.

„Za jaką cenę? – pytacie żyjący dzisiaj”

Przedstawienie grane i nagradzane na festiwalach w Polsce i na całym świecie!

fot. Konrad Janicki

Wieczór 12 - ZADUSZKI JAZZOWE

50 lat Ronda Zaduszki A2RONDO. 50 lat. Wieczór 12 - ZADUSZKI JAZZOWE - Leszek Kułakowski i przyjaciele

29 października, godz. 19:00

koncert dedykowany, tym którzy odeszli
W programie nie zabraknie interpretacji kultowych kompozycji Krzysztofa Komedy, czy jazzowych evergreenów. Zapowiada się ekscytujący, pełen emocji zaduszkowy wieczór.
Kwartet Leszka Kułakowskiego wykonał repertuar z najnowszego albumu.
„Copy & Insert” – muzyka pełna kolorów, szerokich planów melodycznych, liryzmu, nawiązującą stylistycznie do hard-bopu i tradycji jazzu europejskiego
Tego wieczoru nie zabraknie interpretacji kultowych kompozycji Krzysztofa Komedy, czy jazzowych evergreenów. Zapowiada się ekscytujący, pełen emocji zaduszkowy wieczór.
Wykonawcy:
- Leszek Kułakowski - kompozytor,keyboards
- Marcin Janek - saxofony
- Piotr Kułakowski - kontrabas, gitara basowa
- Tomasz Sowiński - perkusja

fot. Konrad Janicki

Wieczór 13 - POEZJA ŚPIEWANA

Poezja spiewana A2RONDO. 50 lat. Wieczór 13 - POEZJA ŚPIEWANA

6 listopada, godz. 18:00

W programie wieczoru:
Nikola Kamińska - laureatka Finału Turnieju Poezji Śpiewanej 67. OKR
Przemysław Grudziński - "Człowiek znika, pieśń nie ginie - koncert piosenek Jacka Kaczmarskiego"
Małgorzata Burjan i Patryk Skarbek-Tłuchowski - Strach przed latem- "W rdzawym ogrodzie jesieni"

 

Nikola Kamińska - tegoroczna zdobywczyni I Nagrody Finału Turnieju Poezji Śpiewanej 67. OKR we Włocławku. Mimo młodego wieku (jest uczennicą liceum), posiada dojrzałość sceniczną - sama pisze teksty, gra i śpiewa. Jest podopieczną Anny Rau, działającą w grupie Materia Prima przy OT Rondo.
Przemysław Grudziński – gitarzysta, wokalista, pasjonat i wykonawca
piosenek Jacka Kaczmarskiego.
Wykonuje publicznie utwory Barda od roku 2002 na scenach w Trójmieście, Toruniu, Bydgoszczy, Łodzi, Wrocławiu i nie tylko.
Wielokrotnie nagradzany i wyróżniany na konkursach i przeglądach piosenki poetyckiej, w kwietniu ’22 zajął I miejsce w ogólnopolskim konkursie twórczości Jacka Kaczmarskiego „Źródło’’ we Wrocławiu.
Interpretacje Przemysława Grudzińskiego to spójne i przemyślane koncepcje, wolne od biernego naśladownictwa przy jednoczesnym zachowaniu pierwotnego charakteru wykonywanych kompozycji. Na uwagę zasługuje oryginalny dobór repertuaru; Grudziński sięga do piosenek mniej znanych szerokiej publiczności, zwracając uwagę na literacki i egzystencjalny charakter poezji Kaczmarskiego.
Jego występy to osobista opowieść o fascynacji twórczością Poety, wykonania pełne pasji, wzbogacone interesującymi zapowiedziami utworów.
Strach przed latem, czyli:
Małgorzata Burjan - wokal
Patryk Skarbek Tłuchowski- kompozytor, pianista.
Ona - osoba wielu dziedzin. Animuje dzieci, uczy gry na bębnach, od 6 lat instruktorka w OT Rondo. Rozpoczynała przygodę ze sceną jako recytatorka, publicznie zaśpiewała poezję w wieku 30 lat. O wiele za późno, jak mówi.
Patryk - miał studiować prawo, ale wybrał muzykę. Na szczęście. Ukończył Akademię Muzyczną w Gdańsku, romansuje z Teatrem Muzycznym w Gdyni, uczy muzyki w szkole. Wielki talent kompozycyjny.
Duet rozpoczął swoja przygodę z poezją przy okazji OKR w 2017 roku. Ich interpretacje wierszy Leśmiana, Osieckiej czy Brzechwy przypadły do gustu widowni i jurorom, w kolejnych latach duet został już doceniony w finale OKR we Włocławku (2019, 2021- II nagroda). Uczestnicy konkursów i festiwali, m.in. I nagroda w Powiatowym Przeglądzie Poezji Śpiewanej w Damnicy, Spotkań Zamkowych w Olsztynie (2022).
Cechuje ich siła przekazu, wyrazistość ekspresji zarówno muzycznej, jak i interpretacyjnej. W swoich wykonaniach oscylują między klasyczną formą śpiewania poezji, a piosenką aktorską, urozmaicając koncert ulubionymi coverami w autorskich aranżacjach. Z pewnością nie da się zapomnieć wieczoru spędzonego przy tym duecie. 

fot. Konrad Janicki

Wieczór 14 - WODA I BETON

ic large w900h600q100 net5RONDO. 50 lat. Wieczór 14 - WODA I BETON

15 listopada, godz. 17:00

Woda i Beton
Wieczór dedykowany Jadwidze Girsa-Zimnej, która od lat 90-tych współpracowała z instruktorami teatralnymi, organizowała warsztaty teatralno-fotograficzne i wystawy poświęcone spektaklom teatralnym. . Fotografie Jadwigi i adeptów Pracowni Fotograficznej wielokrotnie wykorzystywane były do przygotowywania wystaw przy kolejnych premierach OT Rondo. 
Wieczór  został połączony z otwarciem wystawy byłych uczestniczek zajęć pracowni fotograficznej Agnieszki i Katarzyny Laskus, dzisiaj profesjonalnych fotografek. Otwarcie wystawy odbyło się 15 listopada, godz. 17:00 Wystawę oglądać można było oglądać do 9 grudnia 2022r.

fot. Jadwiga Girsa-Zimny i Krzysztof Przewoźny

Wieczór 15 - 10 LAT PO PREMIERZE

50 lat Ronda Caryl A2RONDO. 50 lat. Wieczór 15 - 10 LAT PO PREMIERZE - monodram Caryl Swift pt. "Matka Mejra i jej dzieci"

26 listopada, godz. 19:00

Matka Mejra – 10 lat po premierze
Najboleśniejsza 10 lat po premierze jest niezmienna aktualność tematu. Kolejna wojna, kolejne niewinne ofiary, kolejne ekshumacje zbiorowych mogił i znów rozpacz tych, którzy nie mogą odnaleźć swoich bliskich.
26 listopada o godz. 19:00 Caryl Swift wcieli się w rolę Mejry Dautovic. Bośniaczki, która podczas czystek etnicznych w byłej Jugosławii straciła swoje dzieci. Oczami Matki Mejry będziemy obserwować pracę Ewy Klonowskiej, antropolog sądowej, zajmującej się ekshumacją i identyfikują szczątków ofiar wojny w Bośni i Hercegowinie.
Tytułowa Matka Mejra towarzyszyć będzie doktor Ewie Klonowskiej w oczekiwaniu na odnalezienie szkieletu jej córki i syna. Mejra wie, jaki los spotkał jej dzieci, ich zwłoki nie mogą być jednak pochowane. Szkielety Dautoviców mieszają się z kośćmi innych Muzułmanów na wielu stosach, zakopanych w ziemi albo zwyczajnie wrzuconych do jaskiń.
Kluczem do połączenia zmarłych z żywymi jest dr Ewa Klonowska, urodzona we Wrocławiu, jedna z najwybitniejszych przedstawicielek medycyny sądowej na świecie, członkini Amerykańskiej Akademii Nauk Sądowych. Od ponad 15 lat z grobów rozsianych po całej Bośni wydobywa ludzkie szczątki. Metodycznie, po kilkanaście godzin dziennie, oddziela drobne kostki dzieci od kości dorosłych, pierze ubrania i włosy ofiar, z bezładnych stosów wykopuje ludzi i zwraca ich rodzinom.
„Matka Mejra” ukazuje heroiczną „walkę z żywymi o prawa umarłych”. Traktuje o bezgranicznej pamięci do bliskich lecz także o potrzebie uwolnienia się od żałoby. Spektakl jest wołaniem o sprawiedliwość wobec niewinnych i zapomnianych. Dla nas żyjących we Wspólnej Europie, jest także bolesnym przypomnieniem demonów kryjących się w historii naszego kontynentu.
„Matka Mejra i jej dzieci”
wykonanie Caryl Swift
reżyseria Stanisław Miedziewski
scenariusz powstał w oparciu o reporterskie relacje Wojciecha Tochmana i Ryszarda Bilskiego dotyczące masakr etnicznych na Bałkanach w latach 1992-95.

fot. Grzegorz Boroszko

Wieczór 16 - TEATR DLA ŻYCIA

teatr dla zycia A2RONDO. 50 lat. Wieczór 16 - TEATR DLA ŻYCIA - spektakl Teatru Osobliwego pt. "Żadanice"

3 grudnia, godz. 18:00

„Żadanice” - spektakl w wykonaniu Teatru Osobliwego, reż. Agata Andrzejczuk
Po spektaklu, w ramach naszych podziękowań dla wspaniałych aktorek i aktorów Teatru Osobliwego, wystąpiło trio Michalove.
"Żadanice" w wykonaniu Teatru Osobliwego
w reżyserii Agaty Andrzejczuk
Opowieść o dorastaniu do dorosłości i odkrywaniu własnych pragnień. Historia dziewczyny wyruszającej w podróż ku spełnieniu, mimo ograniczeń i stereotypów.
Żadanice - lalki-motanki spełniające życzenia - są tu strażniczkami marzeń, które nie pozwalają o nich zapomnieć.
Teatr Osobliwy ze spektaklem „Żadanice” brał udział w XVIII Przeglądzie Teatrów Osób Niepełnosprawnych „Innym Okiem” w toruńskim Teatrze Baj Pomorski w ramach 28. Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Lalek SPOTKANIA oraz w XXI Międzynarodowym Przeglądzie Teatralnym MASSKA w sopockim Teatrze Atelier.
Teatr Osobliwy - grupa teatralna dla dzieci i młodzieży z różnorodną niepełnosprawnością prowadzona przez instruktorkę OT Rondo Agatę Andrzejczuk. Podczas zajęć wykorzystane są zabawy ruchowe rozwijające motorykę i świadomość ciała, improwizację, pantomimę oraz twórczą zabawę metodą dramy.
W skład Teatru Osobliwego wchodzą:
Karolina Poziarska, Karolina Czujko, Karolina "Żołi" Żołecka, Hanna Czyż, Igor Kaczmarczyk, Emilia Książek, Julia Synakowska i Oskar Jędrzejewski.
Michalove to rodzinne trio muzyków, którzy mieszkają we wsi Michałowo na Pomorzu. Ich przodkowie byli przesiedleńcami z łemkowskich rejonów Ukrainy podczas akcji „Wisła”. Zainspirowani world music oraz innymi gatunkami muzyki Michalove aranżują powyższe na własny sposób.
W 2019 zespół Michalove zdobył I nagrodę na XXIX Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Ludowej „Mikołajki Folkowe” w Lublinie za „wysmakowane aranżacje i dopracowane wokale”. W tym roku na Festiwalu Folkowym Polskiego Radia tercet zdobył uznanie „za stylowe i przekonujące odczytanie wschodnich tradycji wokalnych” za co został uhonorowany drugą nagrodą oraz nagrodą Programu Pierwszego Polskiego Radia.

fot. Krzysztof Przewoźny

Wieczór 17 - ZOŚKA

Zoska 50 lat Ronda A2RONDO. 50 lat. Wieczór 17 - ZOŚKA

22 grudnia, godz. 17:00

"Rondo. 50 lat." - wieczór podsumowujący rok jubileuszowy dedykowany byłym i obecnym pracownikom oraz osobom na stałe współpracującym z Teatrem Rondo.

 

 

 

 

fot. Szymon Wojewoda